کد مطلب:29480 شنبه 1 فروردين 1394 آمار بازدید:102
4791. محاضرات الأدباء:قریش، هرگاه امیرمؤمنان را در جمع جنگجویان می دیدند، از ترس او به یكدیگر وصیّت می كردند. كسی او را در حالی كه سپاه را می شكافت، دید و گفت:فهمیدم كه مَلَك الموت در همان سمتی است كه علی در آن سمت است![2]. 4792. شرح نهج البلاغة:هیبت علی علیه السلام در دل مردم، رخنه كرده بود. گمان نمی شد كسی علیه او و یا در میدان جنگ، اقدام كند. در شهرت به شجاعت، به حدّی رسیده بود كه هیچ كس در آن حد نبود، نه از پیشینیان او، نه از كسانی كه بعد از او بودند، به گونه ای كه دلیران عرب، از نام او می ترسیدند. آیا نمی بینی كه عمر بن خطّاب به عمرو بن مَعدیكَرِب - كه دلیر عرب بود و بدو مَثل می زدند -، در خصوص موضوعی كه او آن را رد كرده و نیرنگ زده بود، برای ترساندنش نوشت:«به خدا سوگند، اگر بر سر حرفت باشی، كسی را به سراغت می فرستم كه در پیش او خودت را كوچك می بینی. شمشیر را چنان بر سرِ تو خواهد زد كه از میان دو رانت بیرون آید». هنگامی كه عمرو به محتوای نوشته واقف شد، گفت:به خدا سوگند، مرا به علی تهدید كرده است.[3].
4790. مناقب آل أبی طالب - درباره امام علی علیه السلام -:كافران او را «مرگ سرخ» می نامیدند. روز بدر، او را به خاطر عظمت درگیری او و جنگجویی اش چنین نامیدند.[1].